Mouland'ın 'Go Team Kate' isimli blogunda yazdığı açık mektup önce viral oldu ardından yerini buldu.

Mektubun muhatabı New Jersey'de yaşayan Eric Kunkel, USA Today'e yaptığı açıklamada, "Uçakta tek hedefimiz hayatta kalmak. Tek isteğim Kate'i A noktasından B noktasına götürmekti. Kate üzülse bile uçaklardan kaçışımız yok" diye konuştu.

Shanell Mouland mektubunda şöyle diyordu;

"1850 sefer sayılı uçuştaki 16C numaralı koltuğun sahibi sevgili Baba,
Senin adını bilmiyorum ama Kate uçuş boyunca sana 'babacığım' diye hitap ederken onu hiç düzeltmedin...Koltuğunda rahatsız olduğun için yerini değiştirebilirdin. Onu görmezden gelebilirdin. Bana 'Çocuğuna hakim ol' gülümsemesi yapıp kendimi kötü hissetmeme neden olabilirdin. Bunların hiçbirini yapmadın. Kate ile sohbete başladın ve ona kaplumbağalarıyla ilgili sorular sordun. Belki o sorulara hiçbir zaman cevap veremeyecekti ancak o kadar heyecanlandı ki seninle göz temasını devam ettirdi ve ona sorduğun şeylere dikkatini yoğunlaştırabildi. Sizi izledim ve gülümsedim... Teşekkür ederim. Toplum içinde sıkça tekrarladığım özür dümlelerini bana söyletmediğin için teşekkür ederim. Kate'i o kadar çok eğlendirdiğin ve şimdiye kadarki en başarılı uçak yolculuğunu geçirmesini sağladığın için teşekkür ederim. Ve kağıtladını bir kenara bırakıp kızımızın kaplumbağalarıyla oynadığın için teşekkür ederim."

Mouland'ın üç yaşındaki kızı Kate, otizmli bir çocuk yani sosyal ve iletişimsel becerileri normal olarak gelişememiş. Bu yüzden Eric Kunkel koltuğuna oturduktan sonra Kate, bir yandan 'babacığım' derken bir yandan da onun kolunu ovuşturuyordu.

Kate'in annesi Mouland ve 'babacığım' dediği Kunkel şimdilerde Facebook üzerinden arkadaş ancak Kunkel pek fazla bilinmek istemediği için kameralardan uzak duruyor.