Bugünkü Asgari Ücretin açlık sınırının çok altında olduğu gerçeği ortada dururken ve Hükümetin bu yönde adım atmasını beklerken,bunu görmezlikten gelerek ülkede hersey sanki süt limanmış gibi rahat bir şekilde koltuklarda oturmalarının vebalini hiçbir zaman ödeyemeyeceklerdir.Hele hele bu çalışanın ahı hiçbir zaman üstlerinden gitmeyecektir. Uzaktaki gelişmiş ülkelere gitmeye gerek yok,ayni adayı paylaştığımız yakınımızdaki rum kesimine baktığımız zaman,sendikaların asgari ücretin yükseltilmesi gibi herhangi bir dertlerinin olmadığını ve hatta bu konu ile ilgili herhangi bir beyanatlarını dahi göremezsiniz.

Nedeni ise, gayet basit. Sistem olayıdır.Ordaki sistemde çalışanların sendikalara örgütlenme oranı bizdeki gibi özelde sıfır olmak üzere kamu ve diğer kamu iktisadi teşebbüslerinde ülke genelinde %15 gibi utanılacak bir seviyede değil,tam aksine %90 lar civarındadır.Çünkü rum kesiminde çalışan sendikasız çalışmayacak diye,işçi,işveren ve devlet arasında ortak mutabakat vardır.ve taraflar buna o çerçevede uyuyorlar. Unutulmamalıdır ki, sendikalı olmak demek,toplu iş sözleşmesi kapsamında olmak demektir.peki,soruyorum? Toplu iş sözleşmesi olan bir yerde,asgari ücret yükselmiş,yükselmemiş kime ne?Fakat bizde durum böylemi?Hayır. örgütlenmeyi bırakın,zaten işverenlerin işçi üzerindeki baskısından dolayı zaten örgütlenemessiniz. Bunu denemeleri bir çok kez oldu, görüldü ve yaşandı.Bunun yanında bu ülkede hersey asgari ücret üzerine endekslenmiştir.Hal böyle oluncada, doğal olarak asgari ücretli yani çalışanların büyük bir çoğunluğu mağdur olmaktadır.

Peki çare? Söyleyeyim,Asgari ücret üzerindeki yüklerin derhal kaldırılması ve çalışanların sendikalara örgütlenmeleri sağlanmalıdır.Bunlar olduktan sonra,ben kendi adıma söyleyebilirim, kimse asgari ücretin adını dahi anmayacaktır.
Fakat bunlar gerçekleşene kadar,asgari ücret tespit komisyonunu yaşanabilir bir asgari ücret belirlemek üzere acilen toplantıya çağırmak isterim.

KIBRIS