Tek istediğim bizim için bir hastane, bir okul ve bir yol' diyen Dashrath Manjhi isimli adam devletten ümidini kesmiş. Günlük hayatlarını devam ettirmek için her gün bir dağı aşmak zorunda kalan halka ihtiyaçları olan yolu 22 sene boyunca çalışarak, kendi elleriyle hazırlayan bu adamın hikayesi tam olarak azmin zaferi olarak nitelendirilecek cinsten.

1960 senesinde Hindistan ’ın batısındaki Bihar’da yaşayan Dashrath Manjhi isimli adam ve bölgede yaşayanlar için hayat kolay olmaktan epey uzakmış. Zira içecek suları, gidecek okulları ve tedavi olacak hastaneleri bile olmayan halk, bu ihtiyaçlarını karışlayabilmek için yaşadıkları yerin yanındaki dağı tırmanmak zorunda kalıyormuş.

Musharlı tüm erkekler gibi dağın ardında çalışan Dashrath Manjhi, işine gidebilmek için her gün dağı tırmanmak zorunda kalıyormuş. Bu olaydan bir yıl önce eşini yetersiz tıbbi yardım yüzünden kaybeden Manji adaletsizliğe daha fazla dayanamayıp yaşadıkları bölge ve en temel haklarının bulunfupu yer arasındaki ulaşımı daha kolay hale getirmek için kolları sıvamış: Manjhi, dağı delip bir yol yapmaya karar vermiş.

İhtiyacı olan çekiç ve keski gibi aletleri alabilmek için ailesine ait üç keçiyi satan Manjhi çalışmaya başlamış; gündüzleri yol yapacağı alanın zeminini düzleştirmek için çalışırken, geceleri kazamaya devam etmiş.

1960 senesinden 1982 senesine kadar, tam 22 sene boyunca bıkmadan, usanmadan elleriyle kazmış yolu. Bu zaman içinde kendi tekniğini de geliştirmiş Manjhi; havai fişek kullanarak patlattığı bölgelerin üstüne su dökerek çökmesini kolaylaştırdığı toprağı daha sonralarında düzleştirmiş.

Çalışmasına ilk başladığı senelerde bu yaptığı şeyi zaman kaybı olarak niteleyenler Manjhi’nin hiçbir zaman başarılı olamayacağını düşünmüşler. Hatta onu deli olmakla itham dahi olmuş. Fakat istediği şeyden asla vazgeçmeyen Manjhi, 22 sene sonunda da olsa halkına hakları olduğunu düşündüğü o yolu kazandırmış.