Sahne tozunu yuttun yani...
Gerçekten canlı bir şekilde oynamanın nasıl bir his olduğunu tattım ve şunu gördüm: Bunun için heyecan yeterli değil, altının çok daha dolu olması gerekiyor. Sinema ve televizyon oyunculuğunun aslında duygulara dayandığını düşünüyorum kendi adıma. Tabii ki var 1-2 yardımcı teknik. Ve bunları da workshop'larla, gözlemlerle dayanarak ve çok fazla okuyarak ediniyorum. Kamera karşısında en önemli şey kendi tecrübelerinden, kendi duygularından yola çıkarak en gerçek, en samimi en sıcak haliyle o duyguyu seyirciye geçirmen. Tiyatro sahnesi çok öyle değil. Orada biraz daha teknikler devreye giriyor duygularla birlikte. O yüzden biraz daha zaman ayırmak gerekiyor ve onun altını çok güçlü bir eğitimle doldurmak gerekiyor. O alanı profesyonel olanlara bırakmak bana daha doğru geliyor. Ama tabii bunu da tecrübe etmek isterim.