Karın tokluğuna çalışan, gün kazanıp gün yiyen, insani yaşam koşullarına aykırı bir şekilde yaşam süren Mutafa çifti, mum ışığında çaresizce kendilerine uzanacak yardım elini bekliyor. Üstelik çiftin 5 ay sonra bir de çocuğu olacak

Devrim DEMİR

Sabri-Zühre Mutafa çifti, sadece dört duvarı olan bir evde, ne kazanırsa onu yiyebilen, elektriksiz bir hayat sürmeye çalışıyor.

Bu devirde insanlık dışı bir yaşam ortamında hayatlarını sürdürmeye çalışan çift, devlet yetkililerinden yardım eli bekliyor.

Çiftin 5 ay sonra gelecek olan bebeği tüm bu imkansızlıkların üzerine tuz biber oldu. Sabri Mutafa, eşi Zühre ile beş ay sonra dünyaya gelecek kız bebeklerini karanlık, yıkılmaya yüz tutmuş bir evde bekliyor.

Hayat onlara gülmese de Mutafa çifti birbirlerinin elini bırakmamak üzere sonsuza kadar birleştirdi.

Karın tokluğuna çalışan Sabri Mutafa, bulduğu her işe koşuyor, yakın arkadaşları onun ve eşinin aç kalamaması için günlüğü 50 TL olan kahvehanede iş buldu.

Halleri içler acısı

Zühre Mutafa, dört aylık hamile, kaldıkları evin durumu ise içler acısı. Mutafa çifti, 15 yıldır elektriksiz bir eve girdi evin üst kısmı yıkılmak üzere kalan boş odayı ise yere bir yatak serip oda yaptılar.

Komşuların ve hayırseverlerin yardımı ile evi temizlense de elektrik yok, oturacak tek bir sandalye bile yok.

Yaşam koşullarına aykırı bir şekilde yaşayan Mutafa çifti, mum ışığında çaresizce kendilerine uzanacak yardım eli bekliyor.

Elektrik borcunu yapılandırmak için Elektrik Kurumu kapısından defa kez ellerli boş dönen çaresiz genç Sabri Mutafa, borcunu da işsizlik nedeniyle yapılandıramıyor.

Düzenli bir işi olmayan Mutafa, gün oluyor evine bir ekmek götüremezken çiftin yakın komşuları onlara destek olmaya çalışıyor.

Havadis’e ulaşan Mutafa çifti ise doğacak olan bebekleri için evlerinin tamiri için hayırseverlerin yardım elini bekliyor.

Evi kendi elleriyle temizlediler

Zühre-Sabri Mutafa çifti, evlendikten sonra aylarca ev aradı. En ucuz tek odalı ev 250 TL, çiftin gücü olmadığı için ya kirayı ödeyerek aç kaldılar, ya da ödeyemedikleri için evden çıkarıldılar.

Sabri Mutafa, Paşaköy’de babasının 10 yıl önce kilit vurduğu yıkılmaya yüz tutmuş eve eşini de alarak yerleşti. Yıllardır kullanılmayan evin üst katı bakımsızlıktan çökerken, evin genel durumu içler acısı.

Komşu ve yakın arkadaşlarının yardımı ile günlerce evi temizleyerek ilaçlayan çift, evin bir odasına serdiği şilte ile oda yaptı.

Tek aydınlatma mum ışığı

Mutafa çifti 10 yıl önce elektriği kesilen eve girdi. Kendi imkânları ile odanın birine başlarını sokan çift gece olmasını istemiyor. Gündüzleri güneş ışığından faydalanan çift gece olunca büyük sıkıntılar yaşıyor. Eşi kahvede çalıştığı için yalnız kalan Zühre Mutafa karanlığa boğulan evde eşi gelene kadar kapının dışında hamile haliyle eşinin eve dönmesini bekliyor.

“Elimi nereye uzatsam olmadı”

Aylardır çare arayan ve beş ay sonra baba olmaya hazırlanan Sabri Mutafa, bebeğini karanlıkta bırakmamak için defa kez yardım beklese de Elektrik Kurumu’ndan istediği yardımı alamadı.

Borcu babası üstüne olan eve kendi adına saat takmak isteyen Mutafa’nın talebi ret edilirken, evin elektrik borcu 25 bin TL.

Havadis’e konuşan Mutafa, “Elektriğe çare bulmak için aylardır elektrik kurumuna gidip geliyorum, takside bağlayacaklar dediler kurumun avukatı ile görüştüm. Çok fazla bir miktar istediler ben gün işler gün kazanırım geliri olan ne bir maaşım var nede aldığım bir aylık. Borç babamın üstüne, yeni bir saat takarak elektriği açtırmak istedim borcu 25 Bin TL’yi ödememi istediler. Elimden hiç bir şey gelmiyor, kendi ellerimizle evi temizledik ne bir eşyamız nede yatacak bir yatağımız var. Her şeye rağmen bir umut her gün uyanıyoruz,  bebeğimiz doğacak eşime de ona da eziyet etmek istemiyorum” dedi.

“Utanıyorum”

Havadis’e konuşan Zühre Mutafa, hamileliğini sevinemediğini doğacak kız bebekleri için çok üzgün olduğunu maddi imkânsızlıklar, sefalet yetmezmiş gibi karanlık bir evde mumu ışığında çare bekliyor.

“Utanıyorum, fakirlik ayıp değil ama evime insan gelemiyor geçen arabalar harabe eve bakınca utanıyorum. Eşimle sonuna kadar gideceğim, bebeğimiz için çok üzülüyorum ona iyi bir hayat veremeyecek gibiyiz. Hamile olmasam bende iş bulur çalışırdım, eşime yardım ederdim ama şuan onu yapamıyorum. Destek amaçlı köylüler kahvede günü birlik iş verdi, ben her akşam eşim gelene kadar kapının önünde bekliyorum, korkuyorum çok karanlık soğuk.”

Havadis