YKP Sekretarya üyesi Alpay Durduran yaptığı açıklama ile mecliste görüşülen ETİ ile ilgili raporu değerlendirdi. Açıklama şöyle:

Bilindiği gibi ETİ devrin düşüncesine göre karma ekonominin bir ilk adımı olarak ve milli duygularla kurulmuş bir atılım şirketidir. Amma sermaye ortak edilmişse de devletin elinde kalmış ve sermayedar yaratma başarısını göstermemişti. Onun için Türkiye’de düşünce değişince yük olarak görülüp tasfiyesine gidilmişti. Ancak egemen olan devleti yağma etme kültürü en baştaki anlayış olarak devam etmekte olduğu için sermayedardır değildir yağma kaynaklarının korunması esası gereği hala yaşamaktadır. Nitekim Sayıştay yani devletin meclis adına en yüksek(!) mali denetim organı olarak 1992-1995 yılları için denetim raporu 2005 yılında (on yıl sonra) meclise gönderildiği halde bu yıla (2018’e) kadar bekletilmişti. 2013 yılında hükümet tarafından şirketin tasfiyesine karar verilmişti. Yani raporun mecliste bekletilmesine hiç önem verilmeyerek tasfiyesine karar verilmişti.

Sayıştay (Satıştaylık diye bir şey yoktur) raporları meclise gönderildiği gibi kamuya mal olan meclis yayınlarının arsında yer alır yani kamuya mal olur. İlgili her kişi görebilir. Basın da bilgi alabilir sokaktaki kişi de görebilir.

Sayıştay Başkanlığının Denetim Raporunda, ETİ (Endüstri, Ticaret ve İşletmecilik) Limited Şirketinin ilgili yıllara ilişkin hesaplarında aşağıdaki bulgulara yer verilmiştir:

• Yurt dışına yapılan seyahatlerle ilgili Yönetim Kurulu kararlarının yurt dışından dönüş sonrasında üretildiği;
• Ticari ve Mali İşler Yönetmenliğine göre kredili satışların azami vadesinin bir ayı aşmaması gerekirken, bazı kredili satışların 40-45 güne kadar uzatılmış olduğu;
• Satın alımlarda, alımların, direkt üretici firmalardan yapılması, bu firmalarla acentelik ve yetkili satıcılık gibi bağlantılar kurulması ve bu bağlantıların Genel Müdürün onayıyla protokollerle sağlamlaştırılması Ticari ve Mali İşler Yönetmeliğinde öngörülmüş olmasına rağmen, ikinci el firmalar ile önemli miktarlarda alışveriş yapıldığı ve birçoğu ile yalnızca yazışma yapılıp mukayese yapılmadığı;
• Gerekli araştırmalar yapılmadan siparişler verilip stokların şişirilmiş olduğu, bunun da sermayenin uzun müddet bağlı kalmasına yol açtığı;
• İlaç ambarında 66,689,023.-TL değerinde fazlalığa karşılık, 127,151,113.-TL  değerinde eksik ilaç bulunduğu;
• Yönetim Kurulu kararı üretilmeden, faaliyet programında yer verilmeden, şirket bütçesinde tahsisat olmadan, ihaleye çıkılmadan bilgisayar alımına gidilerek, sözleşmede öngörülen rakamların üzerinde ödeme yapıldığı; söz konusu farkın ise sözleşme dışı alınan malzemeden kaynaklanmış olduğu, aynı şirketle kablolama ile ilgili yapılan anlaşmanın ihaleye çıkılmadan yapılmış olduğu;
• Personele yapılan kredili araba satışlarında farklı uygulamalar yapıldığı, (bazı personelden faiz alınırken, bazılarından alınmadığı gibi);
• Ticari ve Mali İşler Yönetmenliğine uyulmadan, ihaleye çıkılmadan, faaliyet programında yer verilmeden ve şirket bütçesinde tahsisatı olmadan garaj inşa edildiği ve garaja malzeme alındığı.

Hukuk dairesi ise (başsavcılık) yukarıda belirtilen hususlarla ilgili verdiği hukuki görüşünde; Denetim Raporunda yer alan konuların tamamen usulsüz işlemlerle ilgili olduğunu ve cezai bir suç oluşturmadığını, bu nedenle dosyanın daha ileriye götürülmediğini belirtmişmiş!

Mecliste Sayıştay raporlarını incelemek için kurulmuş komite ise: “Komitemiz, yukarıda adı geçen Sayıştay Denetim Raporuna ilişkin Raporu oybirliğiyle Genel Kurulun bilgisine sunar” demekle yetindi.

Ancak milletvekilleri bilmez mi ki birçok yasada usulsüzlükler cezai suçlardır, polise onun için sonunda mali şube de kurdurulmuştur. Usulsüzlük en ağır sonuçları olabilen bir iştir ve çok yasada özel olarak suç nitelemesi yapılmış ve suçlulara zararları dokunduğu hallerde bedelini ödettirecek tazminat ödemeye mahkûm edilirler.

Polis mali olanları Sayıştay raporu beklemeden istihbar etmeye de görevlidir.

Karşımızda apaçık suçlar vardır ve meclis umursamamıştır. Hükümette hukukçu varmış yokmuş fark etmez, hukukçuları vardır. Yüzlerce görevli bu olayı duymuş ama görevini yapmamıştır. Suça katılmış olanları da bilmektedir ama dert edinmemiştir. Yolsuzluklarla mücadeleden bahsederler ama yapacak bir şey bulamazlar!

Halkımız bu acı gerçeği anlamalıdır. Birinin yakalaması da yetmez öteki salıverir. İş başa düştü, yolsuzluklarla savaşı uygulanabilecek hale getirecek programa sahip olmayanı siyasetten defetmelidir.

Hukuk Dairesi’nin soruşturmayı sürdürmek veya sürdürmemek, dava açıp açmamakta tek yetkilidir, onun için yetkisi olmadığı halde varmış gibi ihale açmadan mal alma emri verenin cezai suç değil deyip dava açmaya gerek yok demesi faciadır. Sayıştay’a görev bırakmayacak kadar yaptırım hakkı tanımayan yorumuyla polisi de devre dışına iten bir tutumdadır. Halkımız bunun ufak bir hata olduğunu sanmamalıdır. Devletin içinde çeteleşmiş guruplar vardır ve sürekli har vurup harman savurmaktadır. Yurtdışına seyahate çıkıp sonra kararını aldırmanın bile suç olmadığını iddia eden bir Hukuk Dairesine yani Başsavcı’ya ne gerek vardır demeye halkın hakkı vardır. En korkuncu da mecliste komitede oy birliği ile iktidar muhalefet rapora tek şerh koymadan boyun eğmiştir. Yani muhalefetten de devleti soymanın suç olmadığı anlamında tutum vardır.

Eylemler cezai veya usulü diye tasnif edilen kitaplar değil ceza yasası ve özel yasalardaki kurallar geçelidir. Halkımız bunu anlamaz değildir. Olmamalıdır.

ETİ’yi babalarının çiftliği gibi kullandıkları sade ilaç stokunda 60 milyon eksiklik saptandığı ise acı bir gerçektir. Uzun yıllar ETİ’yi unutanların ise adı bile geçmemektedir.

Artık susmamak gerek. Partilerinize gidin. Ne yapıyordunuz? Sizi alın terimizi koruyasınız diye seçtik. Meclis, hukuk dairesi, polis, hükümetin tüm bakanları, geleni gideni gözlerini kapamış, paydaşlara yol vermiş. Şimdi ise cezai bir iş bile yokmuş deyip yan gelmişler! Ceza yasası ve diğer yasalardaki kurallar meğer boş laflarmış. Bunu onlara sorun. YKP bu suçları ve suçların haberini alan ve işlemleri yapanlara kadar ilgilileri duyurmuştur. Diğer partiler duymadı mı? Sorun ve hesaba çekin.