Güzelyurt çarşı esnafı, dükkanlarını siftah yapmadan kapattıklarına dikkat çekip, kiralarını dahi ödeyemeyecek durumda olduklarını anlattı.

   Güzelyurt çarşı esnafı, dükkanlarını siftah yapmadan kapattıklarına dikkat çekerek, kiralarını dahi ödeyemeyecek durumda olduklarını anlattı.
   İthal ettikleri malları borçlanarak getirdiklerini ancak satamadıklarını kaydeden esnaf, borçlarını da "borçlanıp" kapattıklarını söyledi.
Güzelyurt’un geleceğiyle ilgili bir karar verilmesini isteyen esnaf, “Artık pazarlık konusu olmak istemiyoruz. Bize ne yapmak istediklerini söylesinler. Ya yatırım yapsınlar, ya da gitmemizi söylesinler” dedi.
   Gazetemize konuşan Güzelyurt esnafı, “Esnafın durumu, çarşının fotoğrafından belli değil mi?” diyerek, zor günler geçirdiklerini ve batma noktasına geldiklerini aktardı.
Bölgenin "siyasi" geleceğinin belli olmadığından yakınan esnaf, vatandaşların Güzelyurt’tan sürekli göç ettiğini savundu. Bir esnaf, siftah yapmadan dükkanlarını kapattıklarını ve iş yerlerini ayakta tutmakta zorlandıklarını kaydetti.
 Ekonomik sıkıntılar nedeniyle ülke genelinde bir mutsuzluk hakim olduğunu öne süren bir esnaf, “Ülkede mutlu insan kalmadı. Borçla borç ödeyip sadece zamanı erteliyoruz. Kendimizi kandırıyoruz. Güzelyurt bu şekilde devam edemez. Yatırımlar yapılıp bölge canlandırılmalı” diye konuştu.

Esnaf ne dedi? Esnaf ne dedi?

Aliye Akel:
 “Geçtiğimiz hafta indirim şöleni yaptık ancak halk ilgi göstermedi. İndirimli günlere rağmen çarşıda bereket yaşamadık. Çarşıda insan yoktu. Bayram, yılbaşı, düğün gibi özel günlerin dışında çarşıda bereket yaşamıyoruz. Çarşı eskisi gibi değil. Gün geçtikçe daha kötüye gidiyor. Halk alternatif alışveriş merkezlerine ve Ada’nın güneyine gidiyor.”

Tuna Ağırbaş:
 “İndirim Şöleni kendi adıma iyi geçti. Normalden daha canlı geçti. Yaptığımız indirimlerden müşterilerimiz faydalandı. Kendi adıma çok memnunum.”

Ziver Rüstemoğlu:
“İndirim şölenine az da olsa ilgi oldu. Eskiden indirim şölenlerine daha çok ilgi olurdu. Bu kez bereket yaşamadık, halk şölene eskisi gibi ilgi göstermedi. Son birkaç aydır çarşıda insan yok. Esnafın durumu çok kötü.”

Çetin Tatlı:
 “Esnafın durumu çok kötü. Batmak üzereyiz. Konfeksiyon dükkanım var. Kiralar yüksek. Ayda 800 TL kira bedelini ancak çıkarıyorum. Dükkan önünde boş boş oturuyoruz. Çarşıda ölü sezona girdik. Güzelyurt esnafı para kazanmıyor. Dükkanımı bir yıl önce açtım ancak pişman oldum. Bir sürü mal aldım. Hafta sonu açık pazarlara gidip mal satacağım. Devlet, Güzelyurt’a yatırım yapmaktan kaçıyor. Güzelyurt gün geçtikçe kötüye gidiyor.”

Selim Murat:
 “İndirim Şöleni yaptık. Kış olmasına rağmen iyi bir potansiyel yakaladık ancak çarşının genel durumu iyi değil. İndirim şölenine rağmen çarşı sönüktü.”

Osman Bican:
 “Çarşı yılbaşını dört gözle bekledi ancak umduğunu bulamadı. Hediyelik eşya satıyorum. Öğrencilerin geliş ve dönüş dönemlerinde bir nebze olsun canlılık oluyor. Hediyelik eşyaya bu dönemde biraz talep artıyor. Esnafın durumu, caddenin bir kare fotoğrafı ile belli olacaktır.”

Oğuz Uncu:
 “15 yıldır Güzelyurt’ta esnafım. Burada esnaf olmak çok zor. Bölgenin geleceği belli olmadığı için insanlar yatırım yapmaya korkuyor. Vatandaşlar da alışverişini Güzelyurt dışından yapıyor. Ancak veresiye ya da acil ihtiyaçlarını buradan yapıyorlar. Düşünsenize belediye dahi güvenlik ihtiyaçlarını başka şehirlerden karşılıyor, burada olmasına rağmen. Siftahsız dükkan kapattığımız oluyor. Çok yüksek vergiler ödüyoruz. İş yerlerimizi ayakta tutmakta zorlanıyoruz.”

Ahmet Kolcu:
 “10 yıldır Güzelyurt’ta fotoğrafçılık yapıyorum. Asil Nadir döneminde cumartesi günleri çarşı çok kalabalık olurdu. Narenciyenin çöküşüyle birlikte Güzelyurt bitti. Düşünsenize, şimdi siftah bile yapamıyoruz. Esnaf vergilerinin yeniden düzenlenmesini istiyoruz. Seçim dönemlerinde siyasiler gelip halimizi soruyor, daha sonra bir daha da gelmiyor. Son bir yıldır dükkan ihtiyaçlarımızı yurt dışından getirmek istediğimiz zaman bizden ithal izni istiyorlar. Biz küçük esnafız ithalatçı değil. Bu bölgede yaşayanlar herkesin gelecekleriyle ilgili endişeleri var. Bize ne yapmak istediklerini söylesinler. Ya yatırım yapsınlar, ya da gitmemizi söylesinler. Artık pazarlık konusu olmak istemiyoruz.”

Salih Kolcu:
 “Aybaşı olduğu zaman burası biraz kalabalık olur. Ayın ortalarına doğru kimse gelmez. Genç nüfus çalışmak için başka şehirlere gidiyor. Kalanlar da zaten emekliler. Evine dönerken herkes zaten alışverişini yapıp da geliyor.”

Münevver Sorel:
 “Burada 8 yıldır esnafım. Açıkçası iş yok. İşimizi artık hobi gibi yapıyoruz. Bir şey kazanmıyoruz. Ekonomik sıkıntılar nedeniyle ülkede mutlu insan kalmadı. Borçla borç ödeyip sadece zamanı erteliyoruz. Tek çabamız emekli olmak ama zaten o da fiyasko. 25 yıl sigorta yatırdıktan sonra yaşının gelmesini bekliyoruz. Zaten o yaştan sonra harcayacak enerji ve zaman da kalmıyor. Güzelyurt için bazı şeylerin değişmesi gerektiği ve destek yapılması, bölgenin yeniden canlandırılması gerektiğine inanıyorum. Yatırımlarımızı tam yapamıyoruz. Vergi vermekten dükkan kiralarını ödeyemiyoruz. Güzelyurt için yeni bir politika düzenlenmeli.”

Kıbrıs